Kinderhoogdag te Scherpenheuvel

Buiten de workshops en theatervoorstellingen die ik in mijn vorige posts heb geschreven, was er ook nog de doorlopende animatie.
Hier heb ik o.a. mijn grimmeren nog eens kunnen oefenen, en hebben we reuze zeepbellen kunnen blazen.






















Voor mijn medestudenten:
Een kinderhoogdag is dus de moeite om te bezoeken, omdat je een mengeling krijgt van alle muzische vormen op 1 dag en op 1 locatie, en dit voor 6 euro (aankoop van een polsbandje). Ik raad je wel aan om de voorstellingen en workshop op voorhand (gratis) te reserveren, want op de dag zelf heb je weinig kans dat er nog een plaatsje vrij is.

Drama-theater: Zus en So

Het decor is herkenbaar: een zolder vol met rommel (klokken, oude tijdschriften, gezelschapspelletjes, hoeden,... ) en daartussen staat een grote kist. Wat zou erinzitten? De twee zussen openen de kist en ze vinden... kroontjes! Wanneer iemand een kroon opzet, verandert deze persoon naar een koningin. En elke koningin heeft een probleem... Het is nu aan de zussen om het probleem op te lossen van alle kroontjes...
Het leuke aan dit theaterstukje is dat het publiek moet meehelpen, en dat de problemen weer op niveau van de kinderen aangepast worden.
vb de koningin zingt een liedje maar weet daar een bepaald woord niet meer van (vrolijke vrienden) Mijn zoontje, die op de eerste rij zat, deed heel enthousiast mee, en riep zijn oplossingen naar de twee zussen (gespeeld door Emi en Fente).

Wat neem ik hier uit mee naar de praktijk toe:
Dit is een ideale manier om een stukje drama in de klas aan te rijken. Je hebt enkel een kist en papieren kronen nodig. De kleuters kunnen zelf een probleem zoeken (of het probleem wordt gegeven door de juf en de persoon met het kroontje moet dit uitbeelden), en de rest van de klas moet het probleem helpen oplossen.

let's dance : zumba for kids

Tijdens kinderhoogdag heb ik deelgenomen aan de workshop 'zumba for kids' . Het was een initiatieles waarbij de kinderen konden bewegen op verschillende soorten muziek, aangepast aan hun leeftijd. Ik had de workshop voor kinderen tussen 3 en 6, en heb dus veel bekende kinderliedjes gehoord, maar ook nieuwe liedjes zoals van K3.
De typische dans en muziekstijlen van zumba werden gecombineerd met andere muziek en dans. Wat dus eigenlijk wil zeggen: we waren aan het zumba-en op K3!
Het waren heel gevarieerde, maar vooral gemakkelijke bewegingen die de kleuters zelf konden nadoen. Er stond geen enkele kleuter stil, en ook de mama's en papa's (waaronder ik dus) waren van de partij!

De vele bewegingen zijn perfect bruikbaar in de klas tijdens een bewegingsles, en je er niet veel voor nodig: hun favoriete muziek en de turnzaal of de speelplaats.

voorstelling: kapitein winokio is van de wereld

Ik had altijd gedacht dat kapitein Winokio een theatervoorstelling was, waarbij je plaatsnam op een stoel. Niets is minder waar: Kapitein Winokio is in feite een mix van zang, dans en humor. Dit ben ik te weten te komen tijdens de voorstelling op Kinderhoogdag: 'Kapitein Winokio is van de wereld.' De kapitein staat samen met zijn 'crew' (zijn matrozen en een poes) op het podium met verschillende muziekinstrumenten. Ze zingen,lachen en dansen de hele tijd. Maar vooral: ze betrekken hun publiek in hun show, wat heel veel improvisatie vraagt van hun zijde, omdat er heel wat kleuters een niet voor de hand liggend antwoord gaven :-) En ook de ouders mogen niet zomaar langs de kant staan, ook zij vliegen het podium op... Kortom, mijn kinderen en ik hebben hun heel goed geamuseerd, en ik heb er nog wat van opgestoken ook: met een paar kleine accesoires (zoals hoeden en sjaals), kan je direct een andere persoon spelen... Weer iets dat ik kan meenemen naar mijn stageklas!

Enkele sfeerfoto's:

poppentheater Muizethuis

Tijdens de kinderhoogdag te Scherpenheuvel ben ik gaan kijken naar het figurentheater Muizethuis, afgekort Muis gespeeld door EnnaDien Blink. De voorstelling is gebaseerd op het boekje 'kleine muis zoekt een huis' van Petr Horáček. Het was een voorstelling voor kinderen van 3 tot 5 jaar.

Het decor bestond uit niet veel meer dan een halve cirkel (waarin de verschillende holletjes waren van de dieren), 2 kartonnen bomen en de maan.

Het verhaal gaat als volgt:
Muis wordt wakker in zijn holletje.
Hij rekt zich uit en gaat de wereld in. Tuimelend en dansend gaat hij over de wereld.
Dan ineens ziet hij een appel.
Een heerlijke grote appel.
Hij neemt de appel mee naar zijn hol.
Maar wat is dat ..... de appel past niet.
Hij past niet in zijn holletje
Muis gaat opzoek naar een groter hol.
Zijn zoektocht brengt hem bij allerlei dierenvriendjes maar bij ze komen wonen, dat zit er niet in. Uiteindelijke komt muis gewoon weer thuis.
Onderweg heeft hij heel veel hapjes van de appel genomen en nu past ie wel.

meer info kan je vinden op hun site (waar ik ook de foto vandaag heb) : http://www.ennadien.nl/index.html

Ik vond het een mooie voorstelling en erg geschikt voor kleutertjes, vooral omdat het verhaal heel eenvoudig was. Wat ik wel een minpunt vond, was dat het holletje nogal klein was om te zien, het had wat groter gemogen.

Wat ik hier vooral onthou voor mezelf als muzisch persoon en begeleider, is dat ze bij de start van het theater de kleuters eerst liet wennen aan het idee dat een theatervoorstelling in het donker gebeurt. Ze legde heel mooi aan de kleuters uit dat het licht uit ging gaan, zodat we beter naar de voorstelling konden kijken, en ze oefende dit een aantal keren in de zaal: licht langzaam uit en aan... Daarna startte ze pas met de voorstelling.

Het is iets waar ik nog niet had bij stilgestaan: voor sommige kleuters kon dit de eerste keer zijn in een theater, en dan hadden ze misschien een gevoel van angst gehad, en wordt het theater voor hun een negatief iets...

de bumba show.

7 april 2010 : bumba show

Op 7 april ben ik met mijn kroostje naar de bumba-show in plopsaland gaan kijken. We zaten op de eerste rij van kijklustigen en wachtten geduldig tot de lichten uitgingen en het podiumlicht aanging. De show was een combinatie van tv-uitzendingen (op groot scherm) en de verklede acteurs (bumba, bumbalu, olifant,..) . Op het grote scherm speelde het bekende deuntje van bumba, en de zaal begon ijverig mee te zingen. Terwijl mijn kinderen zich concentreerden op het verhaal van bumba en bumbalu bekeek ik de uitrusting en techniek die erbij kwam kijken. Het was een geluidsband die opstond, en de acteurs moesten op het juiste moment hun acteerwerk uitvoeren. Een beetje zoals bij Dag Hand, maar hier waren het vooral simpele gebaren die uitgevoerd worden, en dus geen secondewerk. Ik had de indruk dat de acteurs het hele fragment al honderden keren gespeeld hadden (wat in werkelijkheid ook wel zo zal zijn), en dat ze het een beetje beu waren: de bewegingen waren precies sloom en zonder al te veel enthousiasme. De kinderen rondom mij zagen dit alvast niet, want zij waren heel uitbundig. Als ik verder keek naar hun uitrusting, zag ik het slijt toch al op sommige kostuums: de velcro’s plakten niet meer vast, waardoor er een sjaal half loskwam. In de kostuums zaten al enkele gaatjes in. Maar ik was er dan ook echt op aan het kijken, ik veronderstel dat niemand anders het gezien had. De show was wel goed in elkaar gestoken met verrassingseffects (luikjes die opengingen vb ) en de combinatie van de tv-uitzendingen met de acts waren goed afgewisseld. De moeite om een keer te bekijken, maar ik vrees dat als dit steeds dezelfde show is gedurende het hele jaar, dat het toch bij deze ene keer blijft voor mij... Mijn kinderen dachten daar wel anders over....

theaterstuk kikkerkusje

Op donderdag 4 maart kreeg ik de kans om met mijn stageschool mee te gaan kijken naar de theatervoorstelling kikkerkusje, samen met de kleuters van de instapklas, en de kleuters van het 1ste kleuterklasje.

De theatervoorstelling ging door in de bib van Averbode, in een klein kamertje, met daarin als meubels twee gordijnen, een commode en een stoel. Twee rode dames (letterlijk, ze waren van kop tot teen in het rood gekleed) speelden de voorstelling. De ene dame (baronnes bibberbil) vertelde het verhaal, terwijl de andere dame (muzikantje) haar begeleidde op haar accordeon.

De kleuters mochten plaatsnemen op kussens op de grond, en dan kon de voorstelling beginnen. Via eenvoudige opdrachtjes (de muzikant aan het werk zetten door cirkeltjes te maken met hun handen) waren de meeste kleuters al snel betrokken in de voorstelling. Er werd op een eigenlijk grappige manier een verhaal verteld over een wolf, die dacht dat hij beresterk was. Baronnes Bibberbil ging er echt helemaal voor, vooral met haar stem (harde, luide stem, en vervolgens zachte stem) kon ze de kleuters hun aandacht blijven prikkelen.

Ik heb echt genoten van deze voorstelling. Door middel van herhalingen (de wolf die elke keer zei dat hij beresterk was), en de kleuters die dan met de bewegingen konden meedoen, bleven de kleuters betrokken, en gingen ze echt in op het spel. Bovendien mochten er twee kleuters 'echte champagne' met haar gaan drinken tijdens de voorstelling, trots dat ze waren :-)
Maar ik heb wel gemerkt dat sommige 2,5-jarigen wel moeite hadden om zo lang stil te blijven zitten.