theaterstuk kikkerkusje

Op donderdag 4 maart kreeg ik de kans om met mijn stageschool mee te gaan kijken naar de theatervoorstelling kikkerkusje, samen met de kleuters van de instapklas, en de kleuters van het 1ste kleuterklasje.

De theatervoorstelling ging door in de bib van Averbode, in een klein kamertje, met daarin als meubels twee gordijnen, een commode en een stoel. Twee rode dames (letterlijk, ze waren van kop tot teen in het rood gekleed) speelden de voorstelling. De ene dame (baronnes bibberbil) vertelde het verhaal, terwijl de andere dame (muzikantje) haar begeleidde op haar accordeon.

De kleuters mochten plaatsnemen op kussens op de grond, en dan kon de voorstelling beginnen. Via eenvoudige opdrachtjes (de muzikant aan het werk zetten door cirkeltjes te maken met hun handen) waren de meeste kleuters al snel betrokken in de voorstelling. Er werd op een eigenlijk grappige manier een verhaal verteld over een wolf, die dacht dat hij beresterk was. Baronnes Bibberbil ging er echt helemaal voor, vooral met haar stem (harde, luide stem, en vervolgens zachte stem) kon ze de kleuters hun aandacht blijven prikkelen.

Ik heb echt genoten van deze voorstelling. Door middel van herhalingen (de wolf die elke keer zei dat hij beresterk was), en de kleuters die dan met de bewegingen konden meedoen, bleven de kleuters betrokken, en gingen ze echt in op het spel. Bovendien mochten er twee kleuters 'echte champagne' met haar gaan drinken tijdens de voorstelling, trots dat ze waren :-)
Maar ik heb wel gemerkt dat sommige 2,5-jarigen wel moeite hadden om zo lang stil te blijven zitten.

18/02: mijn eerste theaterbezoek: Dag Hand

Mijn eerste theaterbezoek: Dag hand van Lejo: handmime

Op 18 februari was het zover: mijn eerste theatervoorstelling! Samen met mijn zoontje Jarne vertrok ik richting cultureel centrum te Heist-Op-Den-Berg om naar het theaterstuk 'Dag Hand' van Lejo te gaan kijken. En goed op tijd: we waren een uur te vroeg, zodat ik mezelf kon geruststellen (heb een kleine angst voor grote, donkere zalen, vooral als je in het midden zit en niet direct wegkunt). Een half uurtje later was de rest van het publiek aanwezig: bijna allemaal mama's en papa's met hun kinderen van ongeveer 3 jaar tot 7 jaar, maar ook enkele mensen zonder kinderen... Wanneer we plaats namen (en wat een geluk, ik zat niet ver weg van een hoek), stond Lejo, de man die het daar allemaal ging doen, al met een grote glimlach naar ons te wuiven. Iedereen was al direct in de juiste sfeer.

De voorstelling zelf, in 1 woord: fantastisch! Een boeiende voorstelling van 45 minuten, en dat alleen met zijn 2 handen, rode ballen en muziek! Ik kan het echt niet beschrijven, je met het gezien hebben. Met zo weinig middelen een hele show opzetten, je moet het kunnen!

Maar zelfs al werkte hij enkel met zijn handen, balletjes en muziek, toch zag ik dat er enorm veel werk in zo een theatervoorstelling zat. Elke handeling dat hij deed, moest op de seconde juist zijn met de muziek. Met andere woorden, was hij een seconde te laat met iets, klopte de voorstelling niet meer. (vb als hij op het balletje duwde, moest dat net overeenkomen met zijn muziek, en dan kwam er 'een geluid' uit het balletje... ) Dat gedurende 45 minuten volhouden, het vraagt serieuze voorbereiding!. En een goed uithoudingsvermogen, want zijn handen stonden geen 2 seconden stil! Ik heb er heel veel bewondering voor gekregen!

Wat ik geweldig vond, is dat hij op het einde van de voorstelling zijn 'decor' blootlegde aan ons, om te zien hoe hij alles deed. Nu zag je pas echt hoe hard hij heen en weer moest lopen om zijn handen op de juiste plaats te krijgen.