Kinderhoogdag te Scherpenheuvel

Buiten de workshops en theatervoorstellingen die ik in mijn vorige posts heb geschreven, was er ook nog de doorlopende animatie.
Hier heb ik o.a. mijn grimmeren nog eens kunnen oefenen, en hebben we reuze zeepbellen kunnen blazen.






















Voor mijn medestudenten:
Een kinderhoogdag is dus de moeite om te bezoeken, omdat je een mengeling krijgt van alle muzische vormen op 1 dag en op 1 locatie, en dit voor 6 euro (aankoop van een polsbandje). Ik raad je wel aan om de voorstellingen en workshop op voorhand (gratis) te reserveren, want op de dag zelf heb je weinig kans dat er nog een plaatsje vrij is.

Drama-theater: Zus en So

Het decor is herkenbaar: een zolder vol met rommel (klokken, oude tijdschriften, gezelschapspelletjes, hoeden,... ) en daartussen staat een grote kist. Wat zou erinzitten? De twee zussen openen de kist en ze vinden... kroontjes! Wanneer iemand een kroon opzet, verandert deze persoon naar een koningin. En elke koningin heeft een probleem... Het is nu aan de zussen om het probleem op te lossen van alle kroontjes...
Het leuke aan dit theaterstukje is dat het publiek moet meehelpen, en dat de problemen weer op niveau van de kinderen aangepast worden.
vb de koningin zingt een liedje maar weet daar een bepaald woord niet meer van (vrolijke vrienden) Mijn zoontje, die op de eerste rij zat, deed heel enthousiast mee, en riep zijn oplossingen naar de twee zussen (gespeeld door Emi en Fente).

Wat neem ik hier uit mee naar de praktijk toe:
Dit is een ideale manier om een stukje drama in de klas aan te rijken. Je hebt enkel een kist en papieren kronen nodig. De kleuters kunnen zelf een probleem zoeken (of het probleem wordt gegeven door de juf en de persoon met het kroontje moet dit uitbeelden), en de rest van de klas moet het probleem helpen oplossen.

let's dance : zumba for kids

Tijdens kinderhoogdag heb ik deelgenomen aan de workshop 'zumba for kids' . Het was een initiatieles waarbij de kinderen konden bewegen op verschillende soorten muziek, aangepast aan hun leeftijd. Ik had de workshop voor kinderen tussen 3 en 6, en heb dus veel bekende kinderliedjes gehoord, maar ook nieuwe liedjes zoals van K3.
De typische dans en muziekstijlen van zumba werden gecombineerd met andere muziek en dans. Wat dus eigenlijk wil zeggen: we waren aan het zumba-en op K3!
Het waren heel gevarieerde, maar vooral gemakkelijke bewegingen die de kleuters zelf konden nadoen. Er stond geen enkele kleuter stil, en ook de mama's en papa's (waaronder ik dus) waren van de partij!

De vele bewegingen zijn perfect bruikbaar in de klas tijdens een bewegingsles, en je er niet veel voor nodig: hun favoriete muziek en de turnzaal of de speelplaats.

voorstelling: kapitein winokio is van de wereld

Ik had altijd gedacht dat kapitein Winokio een theatervoorstelling was, waarbij je plaatsnam op een stoel. Niets is minder waar: Kapitein Winokio is in feite een mix van zang, dans en humor. Dit ben ik te weten te komen tijdens de voorstelling op Kinderhoogdag: 'Kapitein Winokio is van de wereld.' De kapitein staat samen met zijn 'crew' (zijn matrozen en een poes) op het podium met verschillende muziekinstrumenten. Ze zingen,lachen en dansen de hele tijd. Maar vooral: ze betrekken hun publiek in hun show, wat heel veel improvisatie vraagt van hun zijde, omdat er heel wat kleuters een niet voor de hand liggend antwoord gaven :-) En ook de ouders mogen niet zomaar langs de kant staan, ook zij vliegen het podium op... Kortom, mijn kinderen en ik hebben hun heel goed geamuseerd, en ik heb er nog wat van opgestoken ook: met een paar kleine accesoires (zoals hoeden en sjaals), kan je direct een andere persoon spelen... Weer iets dat ik kan meenemen naar mijn stageklas!

Enkele sfeerfoto's:

poppentheater Muizethuis

Tijdens de kinderhoogdag te Scherpenheuvel ben ik gaan kijken naar het figurentheater Muizethuis, afgekort Muis gespeeld door EnnaDien Blink. De voorstelling is gebaseerd op het boekje 'kleine muis zoekt een huis' van Petr Horáček. Het was een voorstelling voor kinderen van 3 tot 5 jaar.

Het decor bestond uit niet veel meer dan een halve cirkel (waarin de verschillende holletjes waren van de dieren), 2 kartonnen bomen en de maan.

Het verhaal gaat als volgt:
Muis wordt wakker in zijn holletje.
Hij rekt zich uit en gaat de wereld in. Tuimelend en dansend gaat hij over de wereld.
Dan ineens ziet hij een appel.
Een heerlijke grote appel.
Hij neemt de appel mee naar zijn hol.
Maar wat is dat ..... de appel past niet.
Hij past niet in zijn holletje
Muis gaat opzoek naar een groter hol.
Zijn zoektocht brengt hem bij allerlei dierenvriendjes maar bij ze komen wonen, dat zit er niet in. Uiteindelijke komt muis gewoon weer thuis.
Onderweg heeft hij heel veel hapjes van de appel genomen en nu past ie wel.

meer info kan je vinden op hun site (waar ik ook de foto vandaag heb) : http://www.ennadien.nl/index.html

Ik vond het een mooie voorstelling en erg geschikt voor kleutertjes, vooral omdat het verhaal heel eenvoudig was. Wat ik wel een minpunt vond, was dat het holletje nogal klein was om te zien, het had wat groter gemogen.

Wat ik hier vooral onthou voor mezelf als muzisch persoon en begeleider, is dat ze bij de start van het theater de kleuters eerst liet wennen aan het idee dat een theatervoorstelling in het donker gebeurt. Ze legde heel mooi aan de kleuters uit dat het licht uit ging gaan, zodat we beter naar de voorstelling konden kijken, en ze oefende dit een aantal keren in de zaal: licht langzaam uit en aan... Daarna startte ze pas met de voorstelling.

Het is iets waar ik nog niet had bij stilgestaan: voor sommige kleuters kon dit de eerste keer zijn in een theater, en dan hadden ze misschien een gevoel van angst gehad, en wordt het theater voor hun een negatief iets...

de bumba show.

7 april 2010 : bumba show

Op 7 april ben ik met mijn kroostje naar de bumba-show in plopsaland gaan kijken. We zaten op de eerste rij van kijklustigen en wachtten geduldig tot de lichten uitgingen en het podiumlicht aanging. De show was een combinatie van tv-uitzendingen (op groot scherm) en de verklede acteurs (bumba, bumbalu, olifant,..) . Op het grote scherm speelde het bekende deuntje van bumba, en de zaal begon ijverig mee te zingen. Terwijl mijn kinderen zich concentreerden op het verhaal van bumba en bumbalu bekeek ik de uitrusting en techniek die erbij kwam kijken. Het was een geluidsband die opstond, en de acteurs moesten op het juiste moment hun acteerwerk uitvoeren. Een beetje zoals bij Dag Hand, maar hier waren het vooral simpele gebaren die uitgevoerd worden, en dus geen secondewerk. Ik had de indruk dat de acteurs het hele fragment al honderden keren gespeeld hadden (wat in werkelijkheid ook wel zo zal zijn), en dat ze het een beetje beu waren: de bewegingen waren precies sloom en zonder al te veel enthousiasme. De kinderen rondom mij zagen dit alvast niet, want zij waren heel uitbundig. Als ik verder keek naar hun uitrusting, zag ik het slijt toch al op sommige kostuums: de velcro’s plakten niet meer vast, waardoor er een sjaal half loskwam. In de kostuums zaten al enkele gaatjes in. Maar ik was er dan ook echt op aan het kijken, ik veronderstel dat niemand anders het gezien had. De show was wel goed in elkaar gestoken met verrassingseffects (luikjes die opengingen vb ) en de combinatie van de tv-uitzendingen met de acts waren goed afgewisseld. De moeite om een keer te bekijken, maar ik vrees dat als dit steeds dezelfde show is gedurende het hele jaar, dat het toch bij deze ene keer blijft voor mij... Mijn kinderen dachten daar wel anders over....

theaterstuk kikkerkusje

Op donderdag 4 maart kreeg ik de kans om met mijn stageschool mee te gaan kijken naar de theatervoorstelling kikkerkusje, samen met de kleuters van de instapklas, en de kleuters van het 1ste kleuterklasje.

De theatervoorstelling ging door in de bib van Averbode, in een klein kamertje, met daarin als meubels twee gordijnen, een commode en een stoel. Twee rode dames (letterlijk, ze waren van kop tot teen in het rood gekleed) speelden de voorstelling. De ene dame (baronnes bibberbil) vertelde het verhaal, terwijl de andere dame (muzikantje) haar begeleidde op haar accordeon.

De kleuters mochten plaatsnemen op kussens op de grond, en dan kon de voorstelling beginnen. Via eenvoudige opdrachtjes (de muzikant aan het werk zetten door cirkeltjes te maken met hun handen) waren de meeste kleuters al snel betrokken in de voorstelling. Er werd op een eigenlijk grappige manier een verhaal verteld over een wolf, die dacht dat hij beresterk was. Baronnes Bibberbil ging er echt helemaal voor, vooral met haar stem (harde, luide stem, en vervolgens zachte stem) kon ze de kleuters hun aandacht blijven prikkelen.

Ik heb echt genoten van deze voorstelling. Door middel van herhalingen (de wolf die elke keer zei dat hij beresterk was), en de kleuters die dan met de bewegingen konden meedoen, bleven de kleuters betrokken, en gingen ze echt in op het spel. Bovendien mochten er twee kleuters 'echte champagne' met haar gaan drinken tijdens de voorstelling, trots dat ze waren :-)
Maar ik heb wel gemerkt dat sommige 2,5-jarigen wel moeite hadden om zo lang stil te blijven zitten.

18/02: mijn eerste theaterbezoek: Dag Hand

Mijn eerste theaterbezoek: Dag hand van Lejo: handmime

Op 18 februari was het zover: mijn eerste theatervoorstelling! Samen met mijn zoontje Jarne vertrok ik richting cultureel centrum te Heist-Op-Den-Berg om naar het theaterstuk 'Dag Hand' van Lejo te gaan kijken. En goed op tijd: we waren een uur te vroeg, zodat ik mezelf kon geruststellen (heb een kleine angst voor grote, donkere zalen, vooral als je in het midden zit en niet direct wegkunt). Een half uurtje later was de rest van het publiek aanwezig: bijna allemaal mama's en papa's met hun kinderen van ongeveer 3 jaar tot 7 jaar, maar ook enkele mensen zonder kinderen... Wanneer we plaats namen (en wat een geluk, ik zat niet ver weg van een hoek), stond Lejo, de man die het daar allemaal ging doen, al met een grote glimlach naar ons te wuiven. Iedereen was al direct in de juiste sfeer.

De voorstelling zelf, in 1 woord: fantastisch! Een boeiende voorstelling van 45 minuten, en dat alleen met zijn 2 handen, rode ballen en muziek! Ik kan het echt niet beschrijven, je met het gezien hebben. Met zo weinig middelen een hele show opzetten, je moet het kunnen!

Maar zelfs al werkte hij enkel met zijn handen, balletjes en muziek, toch zag ik dat er enorm veel werk in zo een theatervoorstelling zat. Elke handeling dat hij deed, moest op de seconde juist zijn met de muziek. Met andere woorden, was hij een seconde te laat met iets, klopte de voorstelling niet meer. (vb als hij op het balletje duwde, moest dat net overeenkomen met zijn muziek, en dan kwam er 'een geluid' uit het balletje... ) Dat gedurende 45 minuten volhouden, het vraagt serieuze voorbereiding!. En een goed uithoudingsvermogen, want zijn handen stonden geen 2 seconden stil! Ik heb er heel veel bewondering voor gekregen!

Wat ik geweldig vond, is dat hij op het einde van de voorstelling zijn 'decor' blootlegde aan ons, om te zien hoe hij alles deed. Nu zag je pas echt hoe hard hij heen en weer moest lopen om zijn handen op de juiste plaats te krijgen.

gekke schoenen gezocht

In Jarne zijn klas ging het over carnaval. De kinderen mochten elke dag iets meebrengen: maandag een gekke hoed, dinsdag een gek kapsel, woensdag mochten ze verkleed zijn, donderdag was het gekke schoenen-dag, en vrijdag een gek gezicht...


Voor alles had ik wat voorzien, maar gekke schoenen? En toen kreeg ik het creatieve idee om zelf clownschoenen te maken. De benodigheden waren kort: twee slechte schoenen van opa, wat verf en twee slechte schoenen van Jarne.

En voila, het resultaat mag er zijn, en aangezien ik Jarne zijn schoenen in die van de opa had gezet, kon Jarne er zelfs mee stappen!

eens iets anders dan een verfborstel

In de lessen WO kwam de activiteit sporen van autobanden in verf. En ik vond dit zo een leuk en niet-alledaags idee, dat ik dit zowel thuis heb uitgeprobeerd, als in mijn stage heb toegepast. Het thema Cars (tekenfilm over auto's) kwam als geroepen... Bovendien kan je met lege doosjes (van thee of cornflakes of ...) zelfs een figuur van Cars maken! De kinderen vonden het geweldig!

Vaststelling, Leerwens en Actieplan voor MUZIEK

Vaststelling


Ik als beoefenaar
Buiten de nieuwste liedjes nazingen van K3, plop, piet piraat (en de andere figuurtjes van studio 100) voor mijn kinderen en liedjes aanleren aan mijn opvangkindjes moet ik zeggen dat ik niet echt actief ben als muzikant. Ik heb wel een interesse gehad voor piano/keyboard te gaan spelen en ben al jaren van plan om pianoles te gaan volgen, maar het keyboard staat al een jaar onbespeeld in mijn bureau... Ik kan dus zeggen dat ik hier aan kan werken.

Ik als beschouwer
Ik moet op dit domein nog heel wat bijleren. Allereerst ken ik maar het minimum van notenleer. Hier moet ik mij verder in verdiepen. Bovendien kan ik niet echt helder zingen. Het zou dus het beste zijn als ik een paar zanglessen ga volgen.

Ik als overdrager
Sommige doelen kan ik nog niet echt realiseren, omdat ik zelf geen goed stemgebruik heb. Hier moet dus nog aan gewerkt worden...

Leerwens
Op dit vlak moet er nog wat gedaan worden...

Actieplan
Ik ga proberen een paar zanglessen en notenleer te volgen om dit te kunnen verbeteren.

Vaststelling, Leerwens en Actieplan voor TAAL

Vaststelling

Ik als beoefenaar
Ik lees heel graag boeken (welk genre hangt af van mijn gemoedstoestand), ik werk thuis met pictogrammen om alles wat te kunnen structureren, ik lees dagelijks prentenboeken en versjes voor in het kinderdagverblijf en ga hier echt op in. Maar met het lezen van het deelleerplan heb ik ondervonden dat ik zoveel meer mogelijkheden heb om muzische taal beter te laten ontwikkelen.

Ik als beschouwer
Hoe meer kansen je voor de kinderen schept om de taalgevoeligheid aan te spreken, hoe vaardiger ze worden om hun taal ook muzisch te ontwikkelen. Daarom vind ik het belangrijk dat kinderen zo vroeg mogelijk in aanraking komen met muzisch taalgebruik. En moet ik dus proberen om zoveel mogelijk muzische taal aan te bieden door bv activiteiten te voorzien waarbij muzisch taalgebruik volop kansen krijgt ( bv het onthaalmoment, boekenweek, werken met poëzie en gedichten)

Ik als overdrager
Het belangrijkste hier is om zelf stil te staan welke werkvormen er allemaal zijn in deze muzische taal, en de kinderen zoveel mogelijk in aanraking te laten komen met de muzische taal.

Actieplan
Zoveel mogelijk taalelementen aan te rijken aan mijn kinderen, in de kinderopvang en op stage

Vaststelling, Leerwens en Actieplan voor BEELD

Vaststelling

Ik als beoefenaar
Ook iets waar ik me goed in voel en veel mee bezig ben in mijn dagelijks werk. Vooral met verschillende materialen en technieken werken vind ik heel belangrijk. Ik had vroeger een echte passie voor tekenen. Overal waar ik heen ging, had ik mijn schetsblok en potloden bij. Ik ben dan ook naar een tekenacademie geweest om me hierin te verdiepen. Maar gaandeweg heb ik me hierop minder kunnen concentreren, en is de passie wat verminderd. Maar de basis heb ik nog steeds behouden en die gebruik ik wanneer ik kan.
Kleine voorbeeldjes: onze kinderkamers opfrissen met mijn ‘muurschilderijtjes, het geboortebord gemaakt voor mijn dochter, halloweenpompoenen maken, de opvang aankleden naargelang het thema, koekjes bakken met mijn kinderen en deze versieren met snoepjes, op internet zoeken naar een knutselwerkje voor het kinderdagverblijf, en dit zelf eerst uitproberen, kindergrime (proberen) toe te passen, ... het zijn vele kleine voorbeeldjes die aangeven dat ik er mee bezig ben, en er ook plezier in heb.

Ik als beschouwer
Ik sta volledig open voor deze muzische taal, en dat is het allerbelangrijkste. Verder moet ik proberen om zoveel mogelijk materiaal en technieken te verzamelen en uit te proberen.

Ik als overdrager
Ik heb al heel veel activiteitjes met mijn kinderen en opvangkindjes gedaan waar het merendeel van deze doelstellingen in voorkwamen. Het belangrijkste is dus om de juiste activiteiten aan te bieden waarbij ieder kind op zijn manier zich kan uiten.

Actieplan
Een thema uit te kiezen in de stage van maart vanuit hun eigen interesse, en dit uit te werken door zoveel mogelijke vormen van beeld te gebruiken, en technieken en materialen aan te bieden.

Vaststelling, Leerwens en Actieplan voor MEDIA

Vaststelling

Ik als beoefenaar
Ik ben van opleiding informaticus, dus ik mag wel stellen dat ik met computers kan omgaan. De eerste levensjaren van mijn kinderen waren te bewonderen op mijn eigen ontworpen website; van de honderden foto’s die ik neem van hen, zijn de belangrijkste terug te vinden in de fotoboeken die ik maak; op familiefeestjes ben ik degene die de fotoslideshows in elkaar knutsel, onze kast staat vol met cassettes van mijn camera-opnames; een gsm en usb-stick zijn dingen die ik dagelijks gebruik, ...
Ja, ik kan wel zeggen dat ik heel actief ben als gebruiker van media! Maar in dit vak kan je
voortdurend bijleren.

Ik als beschouwer
Ik moet een leuke, creatieve manier vinden om de kinderen in aanraking te laten komen met de media.

Ik als overdrager
Ik moet proberen om die media toe te passen in de klas. Het belangrijkste is daarbij te onderzoeken op welke manier dit kan gebeuren.

Leerwens
Als er tijd is, zoek ik hoe ik de media kan implementeren in de klas.

Vaststelling, Leerwens en Actieplan voor BEWEGING EN DANS

Vaststelling.

Ik als beoefenaar:
Ik heb jaren geleden jazz-dance gevolgd, en kan nog steeds het ritme terugvinden in liedjes. In dit domein voel ik me heel goed. De workshop dansen vond ik dan ook de tofste.
Voor de start van deze opleiding volgde ik ook zumba (een fitnissprogramma dat gebaseerd is op Latijns-Amerikaanse dans). Een perfecte manier om iets aan mijn conditie te doen en op het zelfde moment mijn geest leeg te maken en te ontstressen door verschillende danspasjes aan te leren. Jammer genoeg ben ik hiermee moeten stoppen, omdat dit te zwaar werd in combinatie met werk/kindjes en man/de opleiding volgen.
Maar elk klein momentje dat ik kan dansen (klein voorbeeldje, bij een nieuw kinderliedje de bijhorende danspasje leren door ernaar te kijken op tv...) neem ik vast. (mijn kindjes vinden dit uiteraard geweldig!) Op het kinderdagverblijf doe ik niets liever dan dansjes aanleren bij de kindjes.

Ik als beschouwer
Ik kan uit beelden op televisie de danspasjes en het ritme eruithalen, dit aanleren bij mezelf, en dit daarna aanleren bij de kinderen. Ik denk dit ik weinig moeilijkheden ga hebben om de kinderen volop te laten genieten van deze muzische taal.

Ik als beoefenaar
Om deze doelen te kunnen realiseren, is het vooral het belangrijkste
- dat ik zelf opensta voor deze muzische taal
- Dat ik een vertrouwelijk en veilig klimaat kan scheppen, zodat kinderen zich veilig voelen in deze omgeving. Indien ze zich niet veilig voelen, zullen ze zichzelf minder kunnen uiten...
In het deelleerplan staan alle doelen uitgewerkt met een voorbeeld, en de meeste doelen heb ik al kunnen realiseren bij mijn eigen kinderen.

Actieplan
Ik oefen bewegingsactiviteiten uit in de klas en beoordeel deze.

Vaststelling, Leerwens en Actieplan voor DRAMA

Vaststelling.

Ik als beoefenaar:

Ik kan me heel goed in een rol inleven. Dit kan zowel in een rolletje van een figuur in een kinderboek als ik dit aan het voorlezen ben, maar evengoed als heksje bij het halloweenfeestje, dokter spelen bij het thema ziek zijn in de opvang, .. . Ik heb geen problemen om mezelf te laten gaan in de rol. Bij de workshop heb ik dan ook genoten van de kleine drama-opdrachtjes die voor ons voorzien waren.

Ik als beschouwer

Wat moet ik ontwikkelen in functie van mijn werk met kinderen?Ik ben niet de persoon die vaak naar een voorstelling van dramatisch spel of een toneelvoorstelling gaat kijken. Ik weet dat ik hierdoor een aantal prikkels zelf niet heb verkregen, en dus niet kan overdragen aan de kinderen. Mijn eigen persoonlijke houding speelt immers een grote rol bij de beleving en waardering van drama bij de kinderen. Daarom zou het beter zijn als ik wat meer vormen van drama buitenshuis ga bekijken

Ik als beoefenaar

Om de leerplandoelen van drama te kunnen realiseren, is het vooral het belangrijkste
- dat ik zelf opensta voor deze muzische taal
- De kinderen veel mogelijkheden bied om het dramatisch spel te beschouwen, zodat ze kunnen leren kritisch kijken en luisteren, leren genieten, een eigen mening leren vormen en uiten.
- Dat ik zoveel mogelijk materialen (bv verkleedkleren) verzamel om hen aan te zetten tot een dramatisch spel
- Dat ik de media hierin betrek (om hun spel vast te leggen, te bespreken en te evalueren)

Leerwens
Ik wil mijn tekorten op dit vlak wegwerken

Actieplan
· Ik probeer tijdens mijn stage een drama-activiteit bij te wonen
· Ik zoek zelf een drama-activiteit die ik zou kunnen geven
· Ik plan 3 bezoeken aan een cultureel centrum om een kindervoorstelling bij te wonen en maak hiervan een verslag.

mijn eerste theaterbezoek: Dag Hand

Mijn eerste theaterbezoek: Dag hand van Lejo: handmime




Op 18 februari was het zover: mijn eerste theatervoorstelling! Samen met mijn zoontje Jarne vertrok ik richting cultureel centrum te Heist-Op-Den-Berg om naar het theaterstuk 'Dag Hand' van Lejo te gaan kijken. En goed op tijd: we waren een uur te vroeg, zodat ik mezelf kon geruststellen (heb een kleine angst voor grote, donkere zalen, vooral als je in het midden zit en niet direct wegkunt). Een half uurtje was de rest van het publiek aanwezig: bijna allemaal mama's en papa's met hun kinderen van ongeveer 3 jaar tot 7 jaar, maar ook enkele mensen zonder kinderen... Wanneer we plaats namen (en wat een geluk, ik zat niet ver weg van een hoek), stond Lejo, de man die het daar allemaal ging doen, al met een grote glimlach naar ons te wuiven. Iedereen was al direct in de juiste sfeer.

De voorstelling zelf, in 1 woord: fantastisch! Een boeiende voorstelling van 45 minuten, en dat alleen met zijn 2 handen, rode ballen en muziek! Ik kan het echt niet beschrijven, je met het gezien hebben. Met zo weinig middelen een hele show opzetten, je moet het kunnen!

Maar zelfs al werkte hij enkel met zijn handen, balletjes en muziek, toch zag ik dat er enorm veel werk in zo een theatervoorstelling zat. Elke handeling dat hij deed, moest op de seconde juist zijn met de muziek. Met andere woorden, was hij een seconde te laat met iets, klopte de voorstelling niet meer. (vb als hij op het balletje duwde, moest dat net overeenkomen met zijn muziek, en dan kwam er 'een geluid' uit het balletje... ) Dat gedurende 45 minuten volhouden, het vraagt serieuze voorbereiding!. En een goed uithoudingsvermogen, want zijn handen stonden geen 2 seconden stil! Ik heb er heel veel bewondering voor gekregen!

Wat ik geweldig vond, is dat hij op het einde van de voorstelling zijn 'decor' blootlegde aan ons, om te zien hoe hij alles deed. Nu zag je pas echt hoe hard hij heen en weer moest lopen om zijn handen op de juiste plaats te krijgen.